Małgorzata Gutowska-Adamczyk - "Osiedle Sielanka. Sąsiedzi"

Autor: Małgorzata Gutowska-Adamczyk 

Tytuł: Osiedle Sielanka. Sąsiedzi

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

 

Data wydania: 2021

Ilość stron: 384

Ocena: 7/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Drugi tom nowej powieściowej serii Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, tym razem współczesna Polska w miniaturze. Małe osiedle na obrzeżach Warszawy, gdzie ścierają się lokalsi i przyjezdni, władza i obywatele, zwyczajni ludzie i krezusi, starzy i młodzi, samotni i ci w związkach. Barwna, zabawna historia utkana z codziennego życia.

Rysunki Joanny Klimaszewskiej są jej dodatkowym atutem.

Pochodząca z Krasnegostawu Ala Jakubek próbuje wrosnąć w swoje nowe miejsce na ziemi. Jest nim osiedle Sielanka, gdzie wbrew woli lokalnej społeczności jej teść buduje kolejne apartamentowce. Tubylcy odnoszą się niechętnie do "imigrantów", zwłaszcza że coraz większe połacie spokojnej okolicy firma deweloperska grodzi pod nowe bloki. Reaktywowana rada osiedla pragnie dać odpór tym zapędom. Zaogniona sytuacja zmierza ku otwartej wojnie. W tym czasie Arleta próbuje zapanować nad chaosem, który niebawem doprowadzi jej dom do katastrofy, Marian Jakubek mości gniazdko, a Zuzia i Dżesika idą na wojnę.

Czy w Sielance nastanie spokój i przyjazna atmosfera?

Recenzja:

Powieściami Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk zaczytywałam się jeszcze jako nastolatka - uwielbiałam jej książki, bardzo mi one odpowiadały i jakoś tak mam sentyment do tej autorki. Jednak jak już dorosłam, jakoś nigdy nie miałam okazji sięgnąć po jej książki przeznaczone dla tej starszej kategorii wiekowej - a autorka na swoim koncie ma ich naprawdę sporo! 

Dopiero pierwszy tom Osiedla Sielanki trafił w moje ręce i sprawił, że na nowo zakochałam się w twórczości tej pisarki - a dziś przychodzę z recenzją tomu drugiego, który na dodatek objęłam patronatem medialnym! W końcu takie ciekawe, bardzo życiowe, "swojskie" wręcz książki, trzeba polecać - bo takich pozycji w tym momencie jest naprawdę mało, są praktycznie na wyginięciu, a jednak co dobra powieść obyczajowa, to jednak dobra powieść obyczajowa, prawda?

W tej pozycji występuje mnóstwo bohaterów - z tego, co pamiętam, teraz na samym początku dodawany jest taki swego rodzaju spis, kto kim jest (i zajmuje to bodajże trzy strony). Ale wiadomo, nie wszystkie postacie są tak ważne i istotne. I chociaż z początku czasem trudno załapać kto tam kim jest, to kolejne strony czyta się coraz łatwiej - bo postacie są tu bardzo charakterystyczne, nie da się ich uznać za podobne do siebie.

Mówiąc w skrócie: na Osiedlu Sielanka znowu zapanował harmider, a mieszkańcy chcieli by po prostu dalej sobie w spokoju żyć - bo uznają to swoje dosyć nudne i monotonne życie za prawdziwy dar od losu. Nie marzy im się nic innego, jak to, żeby ich mały skrawek raju na zawsze pozostał taki, jaki jest - ale i na osiedlu, i w losach naszych bohaterów, następują burzliwe czasy...

Bez wątpienia w tej pozycji cały czas się coś dzieje, ale ja trochę mieszkałam i w małym miasteczku, i wiele lat spędziłam na wsi, więc niektóre te postawy są żywcem wzięte z tego, co widziałam na własne oczy. Wydaje mi się, że jest to pozycja bardzo autentyczna, realna i momentami - bardzo też życiowa.

Ten, kto zna twórczość tej pisarki, doskonale wie, że jej książki są raczej pisane prostym i lekkim językiem, do tego jest mnóstwo dialogów i masa barwnych opisów. Opisy emocji i przeżyć także są na całkiem dobrym poziomie. Najlepsze są chyba jednak kreacje bohaterów, którzy naprawdę są bardzo realistyczni i mają swoje charakterki i temperamenty. 

Do tego wszystkiego miłym dodatkiem są cudowne ilustracje Joanny Klimaszewskiej - które są naprawdę godne podziwu i braw. Rzadko coś takiego się spotyka w książkach: a tutaj te ilustracje najczęściej są związane z jakimiś dosyć zabawnymi sytuacjami (często nawet z takim komizmem sytuacyjnym - bo może nie ma tam dowcipu wprost, ale samo wydarzenie jest dosyć zabawne).

Bardzo też podoba mi się okładka, która dosłownie jest taka, jakie w tym momencie uwielbiam najbardziej - dosyć prosta, w pewien sposób minimalistyczna i bardziej skierowana ku ilustracji niż ku prawdziwym osobom na grafikach. Także naprawdę fajnie na nią patrzeć, a w biblioteczce prezentuje się doskonale!

Podsumowując: polecam! Po prostu polecam, bo co tu mam owijać w bawełnę? Fajna, ciekawa, intrygująca książka, która znacznie różni się od większości powieści, które się teraz pojawiają. Może i Was akurat skuszę, żeby się przekonać, jak to tam w tej Sielance jest (i że tak sielankowo to tam nie jest do końca!). Także zachęcam do czytania!