Tomasz Kaczmarek – "Przedsionek piekła"

 

Autor: Tomasz Kaczmarek

Tytuł: Przedsionek piekła 

Wydawnictwo: Uroboros 

Rok wydania: 2021 

Ilość stron: 352 

Ocena: 7/10 

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

 

Opis:

Ameryka alternatywnego XIX wieku. Daj się porwać światu, w którym technologia, zamiast pełzać, pomknęła naprzód.

Na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych znajduje się miasto Exmore – betonowa dżungla wieżowców, ciężkich fabryk i mrocznych zaułków. A pośrodku tego sztucznego tworu stoi potężna elektrownia, której źródłem energii jest technologia trzymana w głębokiej tajemnicy.

Staruszek Andrew Milton spędza czas w szpitalu psychiatrycznym, na oddziale dla skazańców o szczególnie niebezpiecznym rodowodzie. Kathleen Turner trzymana w zamknięciu jak zwierzę czeka, aż nastąpi jej smutny koniec. Janusz Szewczyk, nastoletni syn polskich emigrantów, stara się przetrwać w niebezpiecznych dokach Exmore. Cała trójka jeszcze nie wie, w jaki sposób niepowstrzymana fala wydarzeń powiąże ich losy.

Szaleni naukowcy, okaleczeni pacjenci, szpitale psychiatryczne, tajne laboratoria i osobnicy nazywający siebie bogami-naukowcami. Historia o odkupieniu, zemście i ambicji.

 

Recenzja:

„Przedsionek piekła”. Już sam tytuł jest tak intrygujący, że nie można po prostu nie zwrócić na niego uwagi, prawda? Ja nie potrafiłam, dlatego też gdy tylko dostałam okazję, postanowiłam, że muszę poznać wizję stworzoną przez autora – wizję alternatywnej Ameryki XIX wieku, w której bogowie-naukowcy sprawili, że technologia nie pełznie, a mknie naprzód i nie ogląda się za siebie. Czy moje spotkanie z książką było udane?

Zacznijmy od tego, że powieść zaczyna się spokojnie – no wiecie, szpital psychiatryczny dla najbardziej niebezpiecznych osobników, później eksperymenty na ludziach, morderstwo… Normalka. A tak na poważnie – to nie jest książka dla osób wrażliwych i o słabych nerwach, bo już od samego początku zostajemy wrzuceni do brutalnej rzeczywistości, której opisów autor nam nie oszczędza. Nawet zwykły, z pozoru, niegroźny staruszek może okazać się kimś zupełnie innym, na kogo powinniśmy uważać. Zresztą w tej książce pojawia się mnóstwo takich zagrywek – gdy już myślicie, że coś wiecie, później okazuje się, że wcale nie. Kocham i nienawidzę, gdy autorzy grają mi tak na nosie! A zwrotów akcji było tutaj naprawdę sporo, więc zdecydowanie trzeba mieć oczy ciągle szeroko otwarte i to do samego końca.

Poza tym mamy tu tak naprawdę trzy główne wątki – profesora Miltona, Kathleen oraz Janusza. Obserwujemy ich losy, które zdają się nie być ze sobą w ogóle powiązane, ale im dalej zagłębiamy się w lekturę, dociera do nas, że słynne porzekadło ma w sobie wiele prawdy, bo pozory mogą bardzo mylić. Widać tutaj, że autor miał plan, który konsekwentnie realizował, by ostatecznie przedstawić go czytelnikom w pełnej chwale, co jest dużym plusem. Mnie do gustu najbardziej przypadła postać Miltona, nawet jeśli w wielu sytuacjach wywoływał u mnie bliżej nieokreślony, choć zdecydowanie zrozumiały, niepokój. To jego perspektywę śledziłam z największą ciekawością od samego początku.

Gdybym miała wskazać jakieś minusy, powiedziałabym, że czasami pojawia się tutaj sporo spowalniaczy. Z jednej strony budują atmosferę, bo przecież nie możemy dostać wszystkiego „na już”, z drugiej wiem, że co niektórych czytelników mogą po prostu znudzić. Ponadto zostajemy wrzuceni w tę rzeczywistość bez ostrzeżenia, więc początkowo można czuć się nieco zagubionym, zwłaszcza że autor nie trzyma się chronologii, ale to uczucie na szczęście mija z każdą kolejną czytaną stroną, gdy wszystko skleja się w jedną całość.

Ale czym są takie małe minusy wobec tego, jak dobrze i oryginalnie ta powieść została skonstruowana? Jestem pewna, że gdy po nią sięgniecie, zatracicie się w tym mrocznym świecie, będziecie chcieli poznać odpowiedzi na wszystkie pytania i jak najszybciej odkryć zakończenie, które Was zdecydowanie zaskoczy. Uważam, że „Przedsionek piekła” to naprawdę świetna, trzymająca w napięciu książka, która spodoba się każdemu fanowi mocniejszych historii z elementami grozy, tajemnic, posiadających drugie dno do odkrycia; w których nic nie jest oczywiste – jeśli nimi jesteście, odważcie się wkroczyć do Przedsionka piekła, a nie pożałujecie!