Charles Dickens - "Wielkie nadzieje"

Autor: Charles Dickens

Tytuł: Wielkie nadzieje

Wydawnictwo: MG

Data wydania: 22 sierpnia

Liczba stron: 434

Ocena: 10/10 

Patronat Książkowiru

Opis: 

Bohaterem powieści jest Pip, chłopiec wychowywany przez swoją siostrę i jej męża, kowala. Pewnego dnia malec spotyka ukrywającego się przestępcę, który uciekł z więzienia. Pip po kryjomu przynosi mężczyźnie jedzenie, wódkę i pilnik (wszystko ukradzione z domu swych opiekunów). Niedługo potem zbieg zostaje schwytany przez strażników. Nie będzie to jednak ostatnie ich spotkanie. 

Mija kilka lat, Pip pracuje jako czeladnik u swojego szwagra, jest nieszczęśliwie zakochany w Estelli, pięknej dziewczynce, wychowywanej przez bogatą, zdziwaczałą starą pannę. Niespodziewanie otrzymuje od anonimowego darczyńcy ogromną sumę pieniędzy, które pozwalają mu na rozpoczęcie edukacji w Londynie. Pip zaczyna wstydzić się swojego pochodzenia i oddala się od rodziny. Szybko jednak traci majątek (którego postanowił się wcześniej zrzec) i zmuszony jest samodzielnie zarabiać na utrzymanie...

Recenzja: 

Charles Dickens jest pisarzem, którego przedstawiać nie trzeba. Jego powieści wspaniale oddają ówczesne mu społeczeństwo XIX wieku, wręcz drobiazgowo przedstawiając zarówno wyższe, jak i najniższe warstwy angielskiego ludu, są pełne głębokich morałów i mądrości. Jestem zakochana w jego twórczości, realistycznej i klimatycznej, w której za każdym razem całkowicie się zatracam. Tak było i w przypadku Wielkich nadziei przez które nie zmrużyłam oka – całość pochłonęłam od razu, zapominając o bożym świecie… 

Nie ma większego oszusta niż ten, kto oszukuje sam siebie. 

W Wielkich nadziejach jest coś baśniowego. Powieść przepełniona jest pogonią za marzeniami, tytułowymi nadziejami i… nietuzinkowymi kolejami losu, który raz uśmiecha się do głównego bohatera, innym razem z premedytacją podcina mu skrzydła. Pip za sprawą nietuzinkowych wydarzeń i uśmiechu szczęścia z chłopca wychowywanego przez kowala przeradza się w dżentelmena, mając nadzieję w przyszłości ożenić się z Estellą, piękną córką zamożnej panny Havisham. Dziewczyna zdaje się być też tytułową wielką nadzieją, której Pip nie opuszcza myślami, jednak życie nie zawsze układa się po naszej myśli – czasem prowadzi nas dziwnymi ścieżkami… 

Raz na zawsze wiedziałem, ku memu zmartwieniu, i świadomość ta powracała mi wciąż, jeżeli nie towarzyszyła bez przerwy, że kocham ją wbrew rozsądkowi, wbrew temu, com sobie przyrzekł, wbrew własnemu spokojowi, wbrew nadziei, wbrew szczęściu i mimo wszystkich rozczarowań, jakie mogą mnie spotkać. 

Książka ta po raz kolejny udowadnia kunszt Dickensa w kwestii ukazywania przekroju angielskiego społeczeństwa w XIX wieku. Autor ukazuje tutaj wady i zalety poszczególnych grup, często posiłkując się poczuciem humoru i – jak sądzę – własnymi obserwacjami i przekonaniami. Niektóre zachowania bohaterów zdają się być przesadzone, wręcz nierealne, niemniej jestem w stanie przymrużyć na nie oko – ludzie bywają nieprzewidywalni zarówno w swej bezinteresowności, jak i próżności. W Wielkich nadziejach Dickens serwuje nam niebanalnych bohaterów, z pozoru z innej bajki, a jednak każdy jest w jakiś sposób ze sobą powiązany, co udowadniają nam finalne wydarzenia. Zaskoczyło mnie ogromnie to, że – poza wątkami obyczajowymi i pouczającymi – nie zabrakło tutaj znakomitej nakreślonej intrygi, zupełnie innej od dotychczas mi znanej z powieści autora. Powiem więcej – przebieg tej powieści, kolejne konsekwencje czynów poszczególnych bohaterów i decyzje są tak doskonale przemyślane, że nie mam wątpliwości, iż to NAJLEPSZA KSIĄŻKA Dickensa – po prostu… brakuje mi słów. 

Bóg wie, że nie należy nigdy wstydzić się własnych łez. Są one jak deszcz obmywający pył, który zalega nasze stwardniałe serca. 

Wielkie nadzieje to niezwykle wartościowa lektura, opowiadająca nie tyle o miłości, co o ludziach. W powieści pięknie został ujęty motyw przyjaźni, nie zabrakło również wzruszeń, momentów zarówno chwytających za serce, jak i wywołujących w człowieku uczucie bezradności. Jest to ponadczasowa i prawdziwa lekcja o życiu, prawdzie i fałszu – zdecydowanie trzeba ją przeczytać. Polecam z całego serca!