Emily X.R. Pan - "Wszystkie kolory moich wspomnień"

Autor: Emily X.R. Pan

Tłumaczenie: Agnieszka Brodzik

Tytuł: Wszystkie kolory moich wspomnień

Wydawnictwo: We need YA

Data wydania: 15 września 2021

Liczba stron: 448

Ocena: 8/10

Opis:

Leigh Chen Sanders jest absolutnie pewna jednej rzeczy: jej matka zmieniła się w ptaka po tym, jak popełniła samobójstwo.

Dziewczyna nie może pogodzić się ze stratą i myślą, że całowała swojego najlepszego przyjaciela, gdy jej matka odbierała sobie życie. Czuje, że rodzina zataiła przed nią wiele rzeczy. Rusza na Tajwan, aby poznać swoje korzenie i odkryć wszystkie rodowe sekrety. W poszukiwaniu przemienionej w ptaka matki Leigh zacznie ścigać duchy, odkryje tajemnice dziadków i nawiąże nowe relacje.

„Wszystkie kolory moich wspomnień” – pomiędzy rzeczywistością a magią, przeszłością i teraźniejszością, przyjaźnią i romansem, nadzieją i rozpaczą – to powieść o odnajdywaniu siebie poprzez poznawanie historii rodziny, sztukę, smutek i miłość.

Recenzja:

Ukazanie prawdziwych emocji w literaturze nie jest prostym zadaniem, niemniej Emily X.R. Pan udało się znakomicie oddać spektrum żałoby, żalu oraz… miłości. Wszystkie kolory moich wspomnień to oryginalna i niebywale piękna historia i choć mam drobne zarzuty wobec realizmu magicznego weń wplecionego, tak nie mogę odmówić jej tego, że poruszyła mnie do głębi. Jeśli więc szukacie wyjątkowych lektur – zakochacie się w tym tytule!

Moja mama jest ptakiem. To nie jest metaforyczny strumień świadomości w stylu Williama Faulknera czy inny szajs. Moja mama naprawdę jest ptakiem.

Bardzo cenię swoistą poetyckość w literaturze oraz jej nieoczywistość, a tego odmówić Wszystkim kolorom moich wspomnień odmówić nie można. Leigh jest nieco dziwna, podobnie jak cała fabuła oraz elementy w niej się pojawiające, jednak – mimo tej wielkiej niecodzienności – nadzwyczaj autentycznie ukazuje uczucia, które gnieżdżą się w każdym z nas. Autorka w bardzo ciekawy i otwarty sposób pisze między innymi o depresji, w bardzo obrazowy sposób, przy której nie zawsze pomoc czy leczenie pomaga, często się ją także lekceważy. Całość nie skupia się jednak jedynie na żalu – ale i odkrywaniu siebie oraz przeszłości swojej rodziny. Jest to szczególnie fascynujące, bo korzenie głównej bohaterki znajdują się w Tajwanie, który jest cudownie scharakteryzowany przez zapachy, przysmaki oraz kolory, a także rozmaite wierzenia – szczególnie w reinkarnację…

Został tylko cień koloru, jednak nie zniknął, nie opuścił mnie.

Emily X.R. Pan bardzo ujmująco ukazuje w swojej książce także budowanie przez Leigh relacji – zarówno z otoczeniem, jak i dziadkami – ta druga jest dodatkowo utrudniona barierą językową. Wątek romantyczny także nie wypada źle, jest bardzo subtelny i uważam, że bardzo dobrze poprowadzony. Nie można zapomnieć także o artystycznym zacięciu bohaterki przez zamiłowanie do kolorów – akurat ja takie wątki uwielbiam. I choć zazwyczaj cenię w tego typu powieściach realizm magiczny, tak we Wszystkich kolorach moich wspomnień był on już… lekką przesadą. Był ważny, gdyż prowadził w zasadzie większość powieści, jednakże znacznie bardziej przypadł mi do gustu, gdyby był faktyczną metaforą, piękną i ubraną w pióra (dosłownie). Nie uważam go jednak za wadę, jest cudny, ale… po prostu nie do końca mi pasowała jego forma.

Pozbierałam okruchy historii mojej rodziny, wreszcie ją znam i rozumiem. Będę pamiętać o miłości, która zawsze nas łączyła, nawet w czasach największej niepogody, gdy trudno było ją dostrzec.

Wszystkie kolory moich wspomnień to opowieść pełna wdzięku, nutki bajkowości i nieokiełzanego piękna oraz… przejmującego smutku. Emily X.R. Pan stworzyła niezwykle wartościową lekturę o trudnych uczuciach i sytuacjach w życiu człowieka, która poruszy serce każdego czytelnika – w pewnym momencie sama miałam łzy w oczach, a wiedzcie, że niełatwo mnie wzruszyć! Jestem pewna, że każdemu przy tej lekturze będą towarzyszyć silne emocje. Polecam z całego serca!

P.S. Ta okładka jest przepiękna, prawda? 💖