Dmitry Glukhovsky - "Outpost"

Autor: Dmitry Glukhovsky

Tytuł: Outpost

Wydawnictwo: Insignis 

Data wydania: 23 marca 2021

Liczba stron: 352

Ocena: 7/10

Opis:

Mroczna, zaskakująca, wartka i kipiąca od emocji postapokalipsa mistrza gatunku – podtrzymująca najlepsze tradycje kultowego „Metra 2033”, a jednocześnie zupełnie inna!

 – A co jest tam, po drugiej stronie mostu?

Historia Rosji praktycznie dobiegła kresu. Choć niektórzy usiłują nieporadnie dopisywać jej kolejne rozdziały, dla większości sprawa jest oczywista: to już koniec. Mimo że wciąż rodzą się dzieci, mimo że Jegor beznadziejnie zakochał się w Michelle, mimo że Pałkan nie ustaje w wydzwanianiu do Moskwy i błaganiu o uzupełnienie wyczerpujących się rezerw żywności… Tak, Rosji w zasadzie już nie ma; jej układ nerwowy – sieć połączeń transportowych i telekomunikacyjnych – został zerwany, zniszczony, a w najlepszym wypadku poważnie uszkodzony i nie wygląda na to, żeby zdołał się zregenerować. To dlatego te 250 kilometrów, jakie dzieli Moskwę od Placówki w Jarosławiu, wydaje się odległością zawrotną. To dlatego tam, po drugiej stronie mostu, nie ma już nic – oprócz pustych, martwych, uśpionych na wieki miast. Tak twierdzi Pałkan. I chciałby, żeby pogodził się z tym jego przybrany syn Jegor.

Ale skoro tak, skoro za Wołgą świat zieje pustką, dlaczego most jest tak pilnie strzeżony? Dlaczego wartownicy tak intensywnie wpatrują się w otulającą go zieloną nieprzeniknioną mgłę? Dlaczego każdy szmer, szelest, pomruk, który dobiega zza kotary toksycznych wyziewów, stawia ich na nogi, a może nawet przeraża? Czyżby spodziewali się, że ktoś – lub coś – może stamtąd przyjść?

I właśnie dziś przychodzi. Wyłania się z mgły. Przyniesie zbawienie czy zagładę? Odkupienie czy potępienie? Co wie, co ukrywa, czego chce? Jak splecie swój los z mieszkańcami jarosławskiej Placówki?

Recenzja:

    Czy jest jeszcze ktoś, kto nie słyszał o Glukhovskym? Jego słynne Metro 2033 czy niesamowity Futu.re skradły moje serce, więc byłam bardzo ciekawa jak to będzie z jego najnowsza książką, bo poprzeczka została zawieszona bardzo wysoko. Dzisiaj trochę moich przemyśleń na temat Outpost.

Stacja w Jarosławiu, ostatni bastion, placówka odcięta od tego, co tak na prawdę już nie istnieje. Dlaczego więc most jest tak pilnie strzeżony przez wartowników, którzy tak niepewnie wpatrują się w próżnię. 

Historia rozwija się bardzo pomału i praktycznie przez większość książki tempo jest dosyć leniwe, jednak cały czas czytelnik ma przeczucie, że już za chwilę, już niedługa wydarzy się coś dużego. Ta atmosfera oczekiwania, z perspektywy już całej przeczytanej książki, jest bardzo ciekawa i to właśnie ona powoduje, że nie można się oderwać, mimo iż za dużo się nie dzieje. 

Autor ma bardzo duże pole do popisu jeżeli chodzi o rozwój bohaterów. Ten bardzo długi rozwój akcji, spowodował, że bardzo dobrze mogłam poznać wszystkich bohaterów i niektórych nawet polubić. Chyba można stwierdzić, że ta historia klimatem i postaciami stoi. Bardzo ciekawie jest także opisane to, w jaki sposób to miejsce funkcjonuje i relacje jakie są w nim budowane.

Za to zakończenie... To zakończenie zrekompensowało mi wszystko. Ale tak sobie myślałam, że może jakby to wszystko co wydarzyło się w zakończeniu jakoś tak bardziej proporcjonalnie rozłożyć na całą długość książki, to może i odbiór byłby zdecydowanie lepszy. Chociaż z drugiej strony koniec nie byłby tak spektakularny. Także widzisz, są plusy i minusy.  

Co jak co, ale klimat to autorowi jak zawsze wyszedł genialny. Od pierwszych stron czuć grozę w powietrzu i obietnicę czegoś większego, czegoś co dopiero się wydarzy. Gęsta atmosfera wylewa się z każdej strony i wyciąga czytelnika do końca, a już zwłaszcza na samym końcu. 

No nie mogę powiedzieć, że jest to książka na miarę poprzednich historii autora, które miałam okazję czytać, jednak jest to wciąż bardzo dobra książka, która potrafi zaskoczyć. Więc to Tobie pozostawiam decyzję, czy po nią sięgnąć. Jednak na pewno warto zainteresować się całą twórczością Głukhovskiego bo znajdziesz w niej sporo perełek. 

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.