Jettie Woodruff - "Nienasycona"

 

Autor: Jettie Woodruff

Tytuł: Nienasycona

Wydawnictwo: Papierówka

Data wydania: 2020

Ilość stron: 408

Ocena: 8/10

Opis:

Myślałam, że utrata pamięci to najgorsze, co mogło mi się przytrafić. Bez wspomnień o tym, kim jestem i skąd pochodzę, czułam się, jakbym podczas jazdy samochodem mogła skręcać wyłącznie w prawo. Wszystkie drogi prowadziły mnie w tę samą stronę. W kierunku, którego wolałabym uniknąć – do mrocznego tunelu, w którego czeluść musiałam się zapuścić, jeśli chciałam poznać odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Okazało się jednak, że są rzeczy znacznie gorsze niż utrata pamięci. Że jest ona niczym w porównaniu z prawdą o tym, kim jestem i jakie sekrety skrywam. Przyciąganie, któremu nie potrafiłam się przeciwstawić, i pasja dzielona z mężem w połączeniu z zatartą w pamięci przeszłością wywołały całkiem nową burzę. Istny Armagedon zrodzony z dwóch odmiennych rodzajów szaleństwa. Głupia mała rybka.

„Każda historia ma trzy wersje: jej, jego i tę prawdziwą” – tak słowami jednego z bohaterów można by pokrótce streścić Nienasyconą, kolejną odsłonę przygód Gabrielli Pierce. W kontynuacji tej mrocznej i przesyconej erotyzmem powieści krok po kroku odsłaniamy historię związku Gabby, tym razem także z perspektywy jej męża. Jeśli myślałyście, że Jettie Woodruff niczym Was już nie zaskoczy, cóż… myliłyście się. Plejada nowych, zaskakujących postaci, sekrety, których ujawnienie może zburzyć kruche status quo rodziny Pierce’ów, szalone zwroty akcji, huśtawka skrajnych emocji – to i jeszcze więcej znajdziecie na kartach Nienasyconej. Czy Gabriella odnajdzie w swej niełatwej przeszłości odpowiedzi na nurtujące ją pytania? Czy zdoła ustalić, którą z bliźniaczek tak naprawdę jest i co się stało z drugą z sióstr Delgardo? I wreszcie, w jaki sposób długo skrywana prawda wpłynie na nią samą i na jej najbliższych?

Recenzja:

To drugi tom - poprzedni recenzowałam kilka miesięcy temu (KLIK). I bardzo nie mogłam doczekać się kontynuacji: z racji tego, że ostatni tom bardzo zapadł mi w pamięć, głównie z powodu emocji i szaleństwa, jaki w nim był zawarty. Liczyłam, że powieść ta zostanie wydana na początku roku, ale niestety musiałam się trochę naczekać na datę premiery. W końcu jednak dostałam "Nienasyconą" do rąk. I znowu się zakochałam.

Główna bohaterka książki, ma amnezję. Straciła pamięć w wypadku samochodowym - a raczej jest to skutek urazu, który tam odniosła. Fragmenty wspomnień powoli do niej wracają - nie wie jednak, czy tak naprawdę nazywa się Gabby czy Izzy. W jej umyśle wszystko to jest dosłownie zamglone. Wie jednak, że ma córkę - bo czuje to całą sobą, więc chyba... powinna być żoną Paxtona, prawda? Szczególnie, że odkąd wróciła do domu po wypadku - to Paxton zachowuje się tak, jakby zakochiwał się w niej z każdą chwilą coraz mocniej (co związane jest z tym, że zachowanie głównej bohaterki zmieniło się diametralnie). 

Tak, jak sądziłam, w tej pozycji odkrywamy dużo więcej tajemnic i sekrecików. Okazuje się, że nic nie jest takie proste, jak się wydaje. Ba, dowiadujemy się także, że życie głównej bohaterki nie jest takie kolorowe i nigdy nie było. "Nienasyconą" czytałam dosłownie z wypiekami na twarzy, chcąc się dowiedzieć, co się zaraz wydarzy, czego się dowiemy, co nam zaserwuje autorka... 

Dodam także, że początkowo nie umiałam się połapać w tej historii. Pierwszą część czytałam blisko rok temu, więc nie pamiętałam wszystkich szczegółów. Ale coś mi w zachowaniu Paxtona i głównej bohaterki nie pasowało. Dopiero później, poznając kolejne szczegóły, wszystko to ułożyło mi się w sensowną całość i w historię, która naprawdę mi zaimponowała.

Dużo osób w recenzjach pierwszego tomu zwracało uwagę na to, że Paxton zachowuje się jak prawdziwy brutal, czasem gwałciciel - który rozkazuje i oczekuje na to, że kobieta spełni natychmiastowo jego rozkaz, bez żadnych zastrzeżeń. Ja relację bohaterki i bohatera uważam jednak za zrozumiałą - z racji tego, że główna bohaterka jest raczej osobą uległą, którą podnieca bycie niewolnicą seksualną. I widać to: szczególnie w pierwszym tomie. W drugiej części mamy jednak pewien zgrzyt - szczególnie na początku. Ale później, poznając dalsze losy dziewczyny, dowiadujemy się, że to jednak jej wybór. 

Jettie Woodruff napisała historię, w której występuje bardzo dużo emocji. Jest też dreszczyk emocji i bardzo wiele akcji przygodowej. Atmosfera dalej jest tak gęsta, że można by ją kroić nożem - szczególnie, że tutaj Paxton wręcz walczy o to, żeby jego żona go pokochała i żeby unormować ich relacje. Nie jest to takie łatwe, bo pisarka serwuje nam co chwilę nowe zaskakujące momenty. 

Okładka średnio mi się podoba - i jest chyba największym minusem tej powieści. Nie rozumiem połączenia tego różu z poprzedniego tomu, do koloru, jaki dostajemy w tej oprawie graficznej. Mam nadzieję, że będzie wydany także tom kolejny (który jest numerowany jako 2,5) - i który podobno ma jeszcze lepiej zakończyć historię głównym bohaterów. Tylko, w jakim kolorze byłaby okładka - pomarańczowym? 

Podsumowując: bardzo polecam, chociaż nie jest to seria dla osób o słabych nerwach. Jeśli jednak lubicie książki, które trochę namieszają w waszym życiu i w waszej głowie - to sięgnijcie po "Nienasyconą" i po poprzedni tom. Nie będziecie żałować - musicie sięgnąć po książki Jettie Woodruff!