Jojo Moyes – "Światło w środku nocy"

Autor: Jojo Moyes

Tytuł: Światło w środku nocy

Wydawnictwo: Znak

Rok wydania: 2020

Ilość stron: 544

Ocena: 9/10

Opis:

Gwiazdy widać tylko w ciemności. 

Alice czuje się jak wybrakowana wersja samej siebie. Szybki ślub z przystojnym Amerykaninem okazuje się pomyłką. W domu rządzi teść, który książki inne niż Biblia uznaje za stratę czasu. Na dodatek plotkuje o niej całe Baileyville, tylko dlatego że przybyła z dalekiej i równie nudnej Anglii. 

Otwarcie konnej biblioteki prowadzonej przez kobiety burzy spokój miasteczka. Na jej czele staje Margery, która brzydzi się hipokryzją i, o zgrozo, ma własne zdanie na każdy temat. Alice rusza na dzikie górskie szlaki z lekturami wzbudzającymi kontrowersje. Oliwy do ognia dolewa fakt, iż wśród kobiet zaczyna krążyć zakazana książeczka, która – jak twierdzą niektórzy – mąci im w głowach i budzi grzeszne myśli… 

Choć od Margery różni ją prawie wszystko, Alice odważy się iść za głosem wolności w świecie pełnym zakazów. A dzięki przyjaźni z Fredem zrozumie, że nigdy wcześniej naprawdę nie kochała.

Recenzja:

W podziękowaniach zamieszczonych na końcu Jojo Moyes napisała, że nad swoją książką pracowała z miłością i że zakochała się w opisywanym miejscu, opisywanych ludziach, a także całej historii. I zupełnie się temu nie dziwię! Bo ja także pokochałam Światło w środku nocy całym sercem za niesamowity klimat, ciepło, wspaniałe przesłanie, a nawet za te momenty, w których w oczach stanęły mi łzy. Jestem przekonana, że ta historia zasługuje na to, by ją poznać, dlatego już teraz zachęcam, byście jak najszybciej to zrobili!

Alice to młoda Angielka, która od zawsze czuła, jakby nigdzie nie pasowała. Po szybkim ślubie z Amerykaninem Bennettem to wrażenie niestety wcale nie zniknęło, a jedynie się pogłębiło, bo Alice była obca w małym miasteczku swojego męża. Wtedy jednak pojawia się dla niej światełko nadziei – zostaje otwarta konna biblioteka, która ma być prowadzona przez kobiety.

Na ich czele staje znana z krnąbrności i silnego charakteru Margery, a wkrótce dołączają do niej też inne bibliotekarki. Razem nadają temu wspaniałemu przedsięwzięciu sens. Tyle że nie wszystkim podoba się ich inicjatywa, biblioteka ponoć szerzy grzeszne myśli i mąci ludziom w głowach… Kolejne wydarzenia prowadzą do innych, poważniejszych, które mogą nie skończyć się dla wszystkich happy endem. Czy Alice odważy się iść za głosem wolności w świecie pełnym zakazów? Posłucha własnego serca? Jak potoczą się losy Marge i reszty jej przyjaciółek? W miasteczku takim jak Baileyville tak naprawdę wiele się może zdarzyć…

Szczerze mówiąc to nieco bałam się tej książki. Ale na szczęście moje obawy zostały rozwiane już niemal na samym początku, bo zakochałam się w tej powieści od pierwszych stron. Przede wszystkim malownicze opisy, ciepło, które płynęło ze środka, świetnie ukazane relacje między bohaterami i idealnie oddany duch tych czasów zasługują na dużą pochwałę. Podczas czytania miałam wrażenie, jakbym naprawdę przeniosła się do Baileyville i przeżywała razem z bohaterkami wszystkie te czy nużące, czy ekscytujące, czy nawet przerażające przygody.

Moyes wspaniale nakreśliła charaktery swoich postaci, dzięki czemu zapałałam sympatią do każdej z bohaterek i kibicowałam im z całego serca oraz drżałam, jak potoczą się ich losy. A Sven i Fred… Powiem tak – postacie kobiece udały się autorce świetnie, ale ci dwaj wręcz bili je na głowę. Choć w tym miejscu szczerze przyznam, że przy kreowaniu „czarnych charakterów” było nieco gorzej, ale nie przeszkadzało mi to w ogólnym rozrachunku.

I choć dla niektórych osób ta książka może wydać się mało dynamiczna – bo na początku nie dostajemy wielu wywołujących ekscytację czy zdziwienie zdarzeń, akcja toczy się powoli – to z uporem dąży do punktu kulminacyjnego. Gdy ten już następuje, wtedy wszystko przyspiesza tak, że nie ma się czasu nawet zaczerpnąć tchu. I uwielbiam to, że właśnie w ten sposób autorka dawkowała nam emocje, a te najbardziej złożone zostawiła na sam koniec. Dzięki temu jeszcze bardziej można było przeżywać tę historię.

Historię, której dałam się pochłonąć. Czytałam ją z prawdziwą przyjemnością, a już dawno nie miałam w swoich rękach tak świetnej lektury z tego gatunku. Sam pomysł konnej biblioteki, wszystkie rozterki bohaterów, ukazanie kobiecej siły i niezależności w czasach dominacji mężczyzn – to wszystko dało niesamowite i piekielnie wciągające połączenie. Światło w środku nocy to wspaniała książka z ważnym przesłaniem, która ukazuje siłę przyjaźni, siłę kobiet i prawdziwej miłości, ale nie tylko, bo autorka poruszyła tu więcej mniejszych i większych wątków. Uwielbiam, uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam!

Książka ma dziś premierę, więc koniecznie poszukajcie jej na księgarnianych półkach!