Haruki Murakami - "Śmierć Komandora. Pojawia się idea"

Autor: Haruki Murakami

Tytuł: Śmierć Komandora. Pojawia się idea

Wydawnictwo: Muza S.A.

Data wydania: 17 października 2018

Liczba stron: 480

Ocena: 9/10

Opis:

W Hong Kongu została uznana za nieprzyzwoitą, ocenzurowana i zakazana dla czytelników poniżej 18 roku życia. W Japonii w środowisku skrajnej prawicy wywołała oskarżenia wobec Harukiego Murakamiego o zdradę narodową, choć jednocześnie została okrzyknięta jednym z największych dokonań tego pisarza. „Śmierć Komandora” to obszerna dwutomowa powieść, na którą fani Murakamiego czekali aż pięć lat.

Żona malarza w średnim wieku porzuca go – z dnia na dzień. Podobnie, z dnia na dzień, on sam podejmuje decyzję, by wyprowadzić się z domu. Rezygnuje ze zleceń, wsiada w samochód i przez parę miesięcy włóczy się po północno-wschodniej części wyspy Honsiu. Gdy zmęczony tułaczką wraca do Tokio i prosi przyjaciela o nocleg, ten ma mu do zaoferowania coś znacznie lepszego: opuszczony dom w górach należący do jego ojca, sławnego malarza. W nowym, inspirującym otoczeniu bohater zamierza wieść spokojne życie poświęcone twórczości – korzysta z pracowni mistrza, zaczyna prowadzić lekcje malarstwa w pobliskiej Odawarze i wdaje się w niewiele znaczące romanse. Dom ten dla bohatera powieści stanie się epicentrum przemiany i szczególnej formy odrodzenia – i w sztuce, i w życiu. Pierwszym epizodem tej przemiany będzie odnalezienie na strychu nieznanego obrazu starego mistrza: niemal wiernego odtworzenia sceny zabójstwa Komandora z „Don Giovanniego”.

Od momentu tego odkrycia realistyczna narracja zaczyna się stopniowo przeplatać z surrealistycznymi wątkami, a fabułę zaludniają niezwykłe postaci, które uosabiają symbole, idee i metafory. Murakami z lekkością kreśli niezwykłe wizerunki swoich bohaterów, subtelne podważając granicę między marzeniem i rzeczywistością.

Recenzja:

   Murakami to niewątpliwie nazwisko, które każdy chyba już kiedyś słyszał. Ja do tej pory nie miałam okazji czytać żadnej z jego książek, ale kiedy powrócił z nową historią po dłuższej nieobecności, stwierdziłam, że chyba czas i na mnie. Tak więc dzisiaj mam przyjemność przedstawić Wam pierwszy tom Śmierci Komandora, czyli Pojawia się idea.

Żona nieoczekiwanie porzuca pewnego malarza. Ta decyzja, powoduje, że ów malarz postanawia wyprowadzić się z domu. Rezygnuje z malowania zleconych portretów, wsiada w auto i rusza w podróż. Kiedy dobiega ona końca, przyjaciel oferuje mu zamieszkanie w domu jego ojca - sławnego malarza - który znajduje się na odludziu, ta propozycja spada mu jak z nieba. Jest gotowy na spędzanie czasu w samotności. W nowym otoczeniu upatruje rozpoczęcia nowego życia. Kiedy odnajduje nieznany nikomu obraz, mieszkającego tam wcześniej artysty, rozpoczyna się pewna przemiana, która jest tylko początkiem.

Przed premierą wydawnictwo urządziło ogromną promocję tego tytułu, można było ją nawet zgarnąć zamawiając jedzenie na dowóz. Trzeba im przyznać, że zrobili dobrą robotę, bo ja narobili mi jeszcze większej ochoty do sięgnięcia po ten tytuł. No więc zabrałam się od razu do lektury jak tylko do mnie przyszła. No i trochę się zaskoczyłam, ale o tym dalej.

Na początku trochę się obawiałam, że nie będę się w stanie tak od razu wciągnąć w tę historię, bo jednak książki Murakamiego nie należą do literatury, którą czyta się szybko i lekko. Na całe szczęście, już od pierwszych stron dosyć mocno wciągnęłam się w tę historię. I to było moje pierwsze zaskoczenie, ponieważ od początku nie dzieję się nic wielce spektakularnego, a cała akcja jest raczej jednostajna. Jednak coś mnie zauroczyło w tej pozycji, że żałowałam za każdym razem kiedy musiałam się od niej oderwać.

Wydaje mi się, że powyższe zjawisko, miało miejsce za sprawą świetnego języka jakiego używa autor. Niezwykle obrazowo i tak, że mimo iż w zasadzie na początku nie dzieje się za wiele, czytelnik czuje się, jakby towarzyszył głównemu bohaterowi w jego codziennym życiu. Zobowiązujący jest pewnie fakt, że jest on artystą i choć mnie nie po drodze z tą profesją i stylem życia, to jednak autor w małym stopniu przybliża to życie czytelnikowi i zaglądając w głąb bohatera pokazuje jak to jest.

Czytelnik ma okazję bardzo dokładnie poznać większość pojawiających się w książce bohaterów. I mimo iż nie ma ich zbyt wielu, to myślę, że na tę historię, jest ich wystarczająco dużo. Główny bohater jest niezwykle intrygującym człowiekiem, do którego od razu poczułam sympatię. Autor przedstawia jego i jego myśli w bardzo szczegółowy sposób dzięki czemu mamy pełny obraz tej postaci. 

W historię, w bardzo subtelny i wręcz prawie niedostrzegalny sposób wkrada się element fantastyczny. Nie licząc prologu, nie jest on obecny od samego początku historii i dopiero z czasem, po odnalezieniu obrazu zaczyna on wkraczać w życie bohatera. Nie jest to nachalny element tej książki, niemniej jednak wprowadza jeszcze większą tajemniczość do całości. Mnie się to bardzo podobało i jestem ciekawa jak to się będzie przedstawiać w kolejnej części.

Autor bez skrępowania zagląda do sypialni głównego bohatera, przez co prawdopodobnie książka ta została ocenzurowana w Hong Kongu i przeznaczona dla czytelników jedynie powyżej 18 roku życia. Owszem, niektóre sceny mogą być gorszące, mnie jednak to nie przeszkodziło w lekturze, ponieważ dodają one całości jeszcze większego realizmu, mimo tych elementów fantastycznych.

Pomysł na fabułę nie do końca jest oryginalny, ale to w jaki sposób Murakami napisał tę historię nie pozostawia złudzeń, że jest świetna, choć nie mam porównania do innych jego książek. Dlaczego zatem nie dałam jej najwyższej oceny? Ponieważ czekam co wydarzy się dalej i mam nadzieję, że kolejny tom przebije pierwszy i to jemu będę mogła dać najwyższą ocenę.

Już do mnie idzie drugi tom tej niesamowitej historii i wprost nie mogę się doczekać, kiedy dostanę go w swoje ręce, więc też niedługo możecie się spodziewać recenzji i jego na blogu. Gorąco polecam Wam zapoznanie się z tym tytułem, bo naprawdę warto. Po drugiej części na pewno sięgnę po inne książki Murakamiego, bo jestem ciekawa czy też tak mi przypadną do gustu. 

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.