Magdalena Knedler - "Tylko oddech"

Autor: Magdalena Knedler

Tytuł: Tylko oddech

Wydawnictwo: Novae Res

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 275

Ocena: 7/10

Opis:

Choć Ninę i Izę dzieli duża różnica wieku, między tymi dwiema siostrami wytworzyła się szczególnie mocna i wyjątkowa więź. W niedalekiej przeszłości zdarzył się bowiem wypadek, który zostawił w ich psychice głębokie blizny i sprowokował pytania, na które do dziś żadna z nich nie poznała szczerej odpowiedzi. Aby spróbować je odnaleźć, kobiety ruszają razem w podróż przez Mazury, Mazowsze i Półwysep Helski. Ta wyprawa będzie niczym katharsis – rzuci nowe światło na ich przeszłość i pomoże spojrzeć z innej perspektywy na bolesne wydarzenia sprzed dwóch lat.

Ale czy prawda, którą odkryją, pozwoli im w końcu odnaleźć spokój ducha i wyzwolić się od ciężaru przytłaczających wspomnień, żalu i wyrzutów sumienia?

PIĘĆ DNI, TRZY KOBIETY, DWÓCH MĘŻCZYZN. JEDNO SPOJRZENIE I KILKA SEKUND DECYDUJĄCYCH O ŚMIERCI

Recenzja:

Tylko oddech był moim zaledwie drugim spotkaniem z twórczością Magdaleny Knedler. Mówię zaledwie, bo pisarka ma na swoim koncie już 11 powieści, a ja bardzo chciałabym nadrobić je wszystkie i będę dążyć do tego, by się udało. Tymczasem zabrałam się za czytanie tej, i przyznam, że miałam wobec niej duże oczekiwania. W końcu poprzednią książką pani Knedler byłam oczarowana i chciałam, by ta magia zadziałała także przy tym tytule. Czy się udało?

Spodziewałam się, że książka będzie poruszać bardzo trudne tematy, bo w końcu zapowiadał to chociażby opis na czwartej stronie okładki. Muszę jednak przyznać, że nie byłam chyba na to aż tak dobrze przygotowana, bo pierwsze strony książki przewracało mi się z niemałym kłopotem. Może to z powodu trzecioosobowej narracji, którą często odbieram bardzo różnie – raz mnie irytuje, innym razem uważam, że pasuje do książki idealnie. W każdym razie nie zawiodłam się na tym, co zdarzyło się później, po prostu potrzebowałam nieco więcej czasu, by dać sobie wejść w tę historię, wczuć się w nią tak, jak powinnam, więc jeśli będziecie mieli ochotę na sięgnięcie po książkę i będzie wam towarzyszyła podobna trudność, nie odkładajcie jej, bo reszta historii nadrabia wszystko.

Gdy już mi się udało wciągnąć, naprawdę z ciekawością, ale też z niecierpliwością obserwowałam dalsze wydarzenia. W powieści poznajemy bowiem Ninę, czterdziestolatkę z Wrocławia, którą z młodszą o całą dekadę siostrą Izą łączy szczególna więź. Obie próbują sobie radzić po wypadku, który zmienił tak nagle ich życia przed dwoma laty, starają się, jak mogą, ale tak naprawdę żadna z nich nie jest w stanie do końca zapomnieć o przeszłości. Nie chcą, nie potrafią, nie mogą… Zwłaszcza, że ciąży na nich nie tylko tamto zdarzenie, ale sekrety, starannie ukrywane przez długi czas. W końcu decydują się na wspólne poszukiwanie odpowiedzi na wiele dręczących je pytań i ruszają w podróż przez malownicze miejsca, by wreszcie je odnaleźć. Czy im się to uda? I czy naprawdę są gotowe na to, co może wreszcie wyjść światło dzienne?

Magdalena Knedler jest niewątpliwie mistrzynią w malowaniu słowem. Opisywane przez nią obrazy potrafią zauroczyć i poruszyć czytelnika, a z każdą kolejną stroną coraz bardziej ma się wrażenie, że nie jesteśmy w trakcie lektury – a po prostu znajdujemy się w przedstawianym przez nią miejscu. Dodatkowo bohaterowie, których tworzy, są naturalni, do bólu realistyczni i choć nie zawsze możemy zgadzać się z ich wyborami, jesteśmy w stanie ich zrozumieć. Ich historie potrafią naprawdę zapaść w pamięć i wywołać masę przeróżnych emocji, bo z ich oddawaniem autorka też radzi sobie znakomicie.

Przez całą lekturę powieści krąży nad nami cień przeszłości. W książce, która porusza podobną tematykę, która wpływa na skomplikowane wody ludzkiej psychiki, nie można tego uniknąć i jest to jak najbardziej naturalne. Musimy poznać motywy, którymi kierowali się bohaterowie, zagłębić się w ich historie i poznać ich charaktery, by móc w pełni zrozumieć, dlaczego doszło do wielu sytuacji. I ten aspekt też jest oddany w powieści bardzo wiernie i ciekawie, nie można powiedzieć, że pani Knedler zaniedbała którykolwiek z ważnych elementów, jakie postanowiła poruszyć.

Tylko oddech to piękna powieść. Niełatwa, zdecydowanie mogąca wywołać wiele sprzecznych odczuć w czytelniku, ale czy takie książki nie są najlepsze? Z pewnością najlepiej zapadają w pamięć, zostają z nami na dłużej, bo nie potrafimy przestać o nich myśleć. Właśnie tak będzie w moim przypadku z najnowszą powieścią Magdaleny Knedler. Poruszyła mnie, w odpowiednich momentach zdenerwowała, w innych rozbawiła. Dlatego z całego serca polecam wam sięgnięcie po Tylko oddech. To jedna z tych książek, których poznanie nie jest kwestią może kiedyś, a raczej muszę koniecznie przeczytać.