Arwen Elys Dayton - "Podróżniczka"

Autor: Arwen Elys Dayton

Tytuł: Podróżniczka

Wydawnictwo: Uroboros

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 476

Ocena: 5/10

Opis:

Przeszłość jest blisko. I zamierza zniszczyć wszystkich.
Quin Kincaid jest Poszukiwaczką. To wielki honor i tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie. Ale to, czego się dowiedziała w noc swojej Przysięgi, zmieniło jej świat na zawsze. Życie Quin zostało bowiem zbudowane na oszustwie. Tradycja Poszukiwaczy okazała się nie tyle szlachetna, ile brutalna i bezwzględna. Ojciec dziewczyny jest mordercą. Jej wuj – kłamcą. Jej matka – ofiarą. A chłopiec, którego kiedyś kochała, pogrążył się w zemście, mając na swojej liście także jej rodzinę. Jednak Quin nie jest sama. Shinobu, jej najlepszy przyjaciół i ukochany, to teraz jedyna osoba, której może zaufać. Jedyna osoba, która chce poznać prawdę o Poszukiwaczach równie rozpaczliwie jak Quin.  Ale im głębiej będą grzebać w przeszłości, tym mroczniejsza będzie ich teraźniejszość. Wśród zaginionych dawno temu rodzin Poszukiwaczy i niebezpiecznych sojuszów czai się bowiem coś o wiele groźniejszego: złowrogi plan rozpoczęty wiele pokoleń temu, zdolny unicestwić tradycje Poszukiwaczy na zawsze.
Przeszłość jest blisko. I zamierza zniszczyć wszystkich.

 Recenzja:

W poprzedniej recenzji (TU) pisałam o pierwszej części cyklu „Poszukiwaczka” (i jeżeli nie czytaliście tamtego tomu to raczej nie powinniście zaglądać do dalszej części dzisiejszego wpisu). Mówiłam, że książka spodobała mi się, choć nie obyło się bez rozczarowania i że przeczytam drugą część z nadzieją, że moje odczucia będą o wiele lepsze. Jednak chociaż starałam się znaleźć jak najwięcej pozytywów, bo nie wiedzieć czemu mam słabość do świata stworzonego przez autorkę, muszę powiedzieć że nie było ich za wiele i że tym razem lektura wywołała u mnie jeszcze bardziej mieszane uczucia.

Przede wszystkim jedyne rozdziały, jakie czytałam z przyjemnością, to te mówiące o Johnie, Maud i Catherine. Cała reszta, a zwłaszcza rozdziały Quin i Shinobu były dla mnie niemal torturą. Naprawdę starałam się polubić główną bohaterkę i jej wybranka, czytałam wszystkie zdarzenia po dwa razy żeby mieć pewność, że nie przeoczyłam o nich niczego istotnego, ale to nadal nie pomogło, bo uważam Quin za lekkomyślną, zupełnie niepasującą do swojej roli i pozbawioną zdolności logicznego myślenia osobę. Głównie przez nią moja ocena jest tak niska, bo książka przecież składa się w większości z pokazania perspektywy i poczynań Quin. Powiem więcej, istnieje mnóstwo bohaterek książkowych, których naprawdę nie lubiłam, ale Quin zdecydowanie znajduje się w pierwszej trójce, o ile nie na czele. Co do reszty postaci to tak jak napisałam – rozdziały Johna, Maud i wspomnienia Catherine sprawiły, że polubiłam te postacie nawet bardziej niż w pierwszej części i to im kibicowałam, nawet jeśli także miały swoje irytujące i nieskładne momenty.

Co do fabuły to autorka poszła krok dalej – starała się rozwinąć bardziej wizję świata, który tworzy i dość dobrze jej się to udało. Naprawdę pomocne były w tym rozdziały Catherine, a także nowej postaci, które odezwały się po raz pierwszy w książce, dzięki czemu poznaliśmy szerszy obraz społeczeństwa Poszukiwaczy, całej tajemnicy i mroku, które się przy nich pojawiały. Poza tym nadal podobał mi się pomysł samych athamenów, czyli w ogólnym uproszczeniu kamiennych noży, które przenoszą Poszukiwaczy do Tam, a następnie miejsc, które wybiorą. Mało było natomiast w porównaniu z pierwszym tomem scen prawdziwych potyczek.

Powiem tak: spodziewałam się czegoś lepszego. Po dość dobrej, choć nie oszałamiającej, pierwszej części miałam nadzieję, że w drugim tomie autorka naprawdę ruszy z kopyta, zaprezentuje nam wspaniałe opisy pojedynków, szaloną intrygę i pozwoli bohaterom rozwijać się jeszcze bardziej (choć to do pewnego stopnia zrobiła, John i Maud naprawdę zmieniali się na przestrzeni rozdziałów, czego nie można powiedzieć o reszcie). Tymczasem znowu lektura wywołała u mnie mieszane uczucia, rozdziały z główną bohaterką nie pozwoliły cieszyć się przedstawionym światem, a na dodatek płaski i mdły wątek miłosny sprawiał, że miałam ochotę przeskoczyć sceny z udziałem zakochanych bohaterów. Ale czytałam opinie innych na temat tej książki i wiem, że są osoby, którym powieść, jak i cały wydany do tej pory cykl się podoba, więc może i Wy powinniście sięgnąć po „Poszukiwaczkę” oraz „Podróżniczkę”. Być może Wam lektura bardziej przypadnie do gustu, a kto wie, w kolejnej części autorka pokaże nam coś jeszcze ciekawszego?

~Aga

Książkę dostałam od wydawnictwa Uroboros