Eric Lindstrom - "Do zobaczenia nigdy"

Tytuł: Do zobaczenia nigdy

Autor: Eric Lindstrom

Wydawnictwo: YA!

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 356

Ocena: 8/10

Opis:

Zaskakujący debiut literacki o niewidomej nastolatce.

Zasada numer 1: nie traktuj jej inaczej tylko dlatego, że jest niewidoma.

Zasada numer 2: jeśli ją oszukasz, nie będzie drugiej szansy.

Parker Grand jest niewidoma. Straciła mamę w wypadku samochodowym, jej ojciec popełnił samobójstwo a Scott – były chłopak – zawiódł zaufanie. To całkiem sporo jak na jedną nastolatkę… Parker stara się być twardą dziewczyną. Kiedy nie biega swoją ulubioną trasą biegową, zajmuje się sercowym wsparciem i udzielaniem porad życiowych nieco zagubionym szkolnym przyjaciołom. Robi wszystko, żeby nie płakać, ale nie może już dłużej udawać, że nic złego się nie stało. Szczególnie, że kiedy w końcu zrozumie, co tak naprawdę przytrafiło się jej ojcu i dlaczego Scott tak się zachował, odkryje prawdę o tym, że nie wszystkie rzeczy są takimi, na jakie wyglądają…

Wzruszająca, szczera i mocna opowieść o przyjaźni, dorastaniu, tolerancji i żałobie po stracie, która może przynieść tylko ukojenie.

Recenzja:

Parker Grand ma zaledwie piętnaście lat, a przeżyła więcej niż niejeden dorosły. Gdy miała siedem lat, jej matka wypiła butelkę wina i rozbiła się samochodem. Ona w wypadku straciła życie, a Parker wzrok. Gdy miała piętnaście lat, samobójstwo popełnił jej ojciec. Po drodze najbliższy przyjaciel zdradził jej zaufanie. Nic więc dziwnego, że dziewczyna stara się być twarda. Została zraniona zbyt wiele razy, by pozwolić sobie na choćby chwilowe opuszczenie gardy. Parker nie ma wielu przyjaciół, a ludzie, z którymi przebywa, muszą przestrzegać ustalonych przez nią zasad. Z jednej strony ułatwia to życie, bo większość osób, które spotyka, zwyczajnie nie wie, jak traktować niewidomą, ale z drugiej ­– ustanawia dystans między dziewczyną a otoczeniem.

Z powodu tych zasad zamieszczonych w opisie i hasła „Parker Grand nie potrzebuje wzroku, żeby cię przejrzeć” spodziewałam się po tej książce trochę czegoś innego. Chyba liczyłam na opowieść o niewidomej superbohaterce (za dużo Marvela i DC), tymczasem Parker Grand okazała się nastolatką po przejściach, która bardzo mocno stara się udawać, że ma kontrolę nad swoim życiem. I wcale nie byłam z tego powodu zawiedziona. Autorowi udało się stworzyć naprawdę ciekawą i przede wszystkim żywą postać, która budzi w czytelnikach emocje. Nie zawsze będziemy pochwalać jej zachowanie, czasem podczas czytania będziemy mówić „Nie, Parker, nie rób tego”, „Przestań się tak zachowywać”, „Zobaczysz, to się źle skończy”, ale Parker jest nastolatką, to prawda – niezwykłą, bo niewidomą – więc popełnia błędy. Na szczęście uczy się na nich. W końcu dociera do niej, że przez swoją ślepotę nie widzi dalej niż poza czubek swojego nosa i jednak zdarza jej się popełniać błędy w interpretacji zachowań innych ludzi.

Podobało mi się, że Lindstrom nie potraktował nastolatków jak przeciętny amerykański autor i nie spłycił ani zachowania bohaterów, ani ich relacji – Parker i jej przyjaciele mają psychiczną głębię i swoje problemy, które nie rozwiązują się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Kolejną zaletą jest też humor – Parker potrafi żartować z tego, że jest niewidoma i robi to całkiem często.

Nie obyło się oczywiście bez wątków miłosnych – to może nieco słabsza strona tej książki, ale na szczęście nie okazały się one zbyt banalne. Kolejną małą wadą był dla mnie brak wyjaśnienia wątku samobójstwa ojca Parker – tym bardziej, że z opisu dowiadujemy się, że bohaterka „w końcu zrozumie, co tak naprawdę przytrafiło się jej ojcu”.

Do zobaczenia nigdy okazało się dla mnie bardzo przyjemnym zaskoczeniem. To naprawdę dobra książka dla młodzieży, po którą można sięgnąć bez obawy, że przeczytamy kolejną banalną historię o amerykańskich nastolatkach. Polecam!

Książkę dostałam od Wydawnictwa YA!