niedziela, 10 sierpnia 2014

Autor miesiąca - wywiad z Klaudią Kopiasz

Klaudia Kopiasz (ur. 28.06.1998 w Bielsku-Białej) - młoda polska pisarka, podróżniczka. Swoją przygodę z literaturą rozpoczęła w wieku 11 lat. Zadebiutowała powieścią W głąb lawendowych uliczek. Wcześniej, ze względu na jej młody wiek, zostały wydane jej trzy bajki nagrodzone w konkursie Chcecie Bajki...Oto Bajka oraz opowiadanie, pt. Toskańskie co nieco zamieszczone w Antologii Klubu Młodych Pisarzy 2014. Klaudia uwielbia podróże, gotowanie, kulturoznawstwo, interesuje ją także kierunek public relations. Posługuje się trzema językami obcymi - angielskim, niemieckim, francuskim.



Iga: Nie będę pytała, jak to się stało, że taka młoda osoba napisała książkę, bo to nie jest aż takie niezwykłe. Zapytam, jak to się stało, że taka młoda osoba napisała taką książkę? Czytając W głąb lawendowych uliczek można niemal autentycznie doświadczyć wszystkiego, o czym piszesz. Jak Ci się to udaje?
Klaudia Kopiasz: Nie wiem, czy jest na to sposób, który mogłabym polecić każdemu. Jeśli tak, moim sposobem była miłość – to nią kierowałam się, gdy wracałam pamięcią do chwil spędzonych na południu Europy. To ona pomagała mi w przelewaniu tychże chwil na papier, nadawaniu im odpowiedniego kształtu. I wreszcie – to ona zwieńczała ostatnie kartki będące jednocześnie nawiązaniem do początku.
W większości w powieści zamieściłam to, co uwielbiam – smaki, zapachy, obrazy, a nawet dźwięki, podobnie jak uczucia: miłość, przyjaźń, zrozumienie… Choć nie tylko. Przede wszystkim starałam się, aby powieść, która wychodziła spod mojego pióra, była lekarstwem dla duszy. I żeby (prawie) każdy odnalazł w niej coś bliskiego swojemu sercu – jeśli nie opisy Francji, Monako czy Włoch, to perypetie Olivera, głównego bohatera W głąb lawendowych uliczek.

Iga: Oprócz gotowania i podróżowania masz jeszcze jakieś pasje?
Klaudia Kopiasz: Owszem – pisarstwo! Myślę, że mogę dodać do tej wybuchowej mieszanki języki obce, tymczasowo posługuję się trzema. Ponadto zawsze interesowała mnie astronomia oraz kulturoznawstwo. Lubię wszystko co artystyczne i kreatywne. Pasjonują mnie galerie sztuki, opera, zapomniane biblioteki, rozsiane niczym gwiazdy w różnych zakątkach świata.

Iga: Co poczułaś, gdy dostałaś pozytywną odpowiedź od wydawcy?
Klaudia Kopiasz: Zaskoczenie, ekscytację i… lekką panikę. Szczerze powiedziawszy, bałam się, że nie podołam, że jestem zbyt młoda, by móc sprostać temu zadaniu. To uczucie zostało jednak zasłonięte przez promienną stronę szczęścia. I w miarę upływu dni, dzięki ogromnej dawce zrozumienia oraz wsparcia, powoli o nim zapominałam. Myślałam jedynie o tym wspaniałym uczuciu, kiedy własnoręcznie napisana książka pojawia się pośród innych pozycji wydawniczych…

Iga: Napisałaś, że wydanie książki było Twoim marzeniem. Teraz się spełniło. Zamierzasz na tym poprzestać, czy masz w planach inne publikacje?
Klaudia Kopiasz: Mam w planie kolejne powieści.

Iga: Opowiesz, jak współpracowało Ci się z wydawnictwem Psychoskok? Jak przebiegał proces wydawniczy?
Klaudia Kopiasz: Na początku miałam obawy, ponieważ było to pierwsze wydawnictwo, z którym wydawałam książkę. Aczkolwiek zostały one szybko rozwiane przez życzliwość i pomocność pracowników. Niezmiernie dziękuję redakcji za cierpliwość, profesjonalne podejście oraz atmosferę, jaką stworzyła podczas naszej współpracy.

Iga: Jak długo powstawała Twoja książka? Czy to Twoja pierwsza dłuższa próba literacka?
Klaudia Kopiasz: Mniej więcej dwa miesiące. Tak, to moja pierwsza dłuższa próba literacka.

Iga: Książka odegrała niezwykłą rolę w życiu bohatera Twojej powieści. Czy masz taką książkę, która w znaczący sposób wpłynęła na Twoje życie?
Klaudia Kopiasz: Tak, są nią Lekcje włoskiego P. Pezzelliego. Książka ta uświadomiła mi, że czasami wręcz biegniemy za miłością, szukamy jej w odległych krajach, nie wiedząc, że „ta prawdziwa” stoi i czeka na nas tuż za rogiem. Ponadto zaskakujący koniec tak znacząco na mnie wpłynął, iż wyciągnęłam kolejny wniosek – nieraz wracamy do tego samego punktu, tego samego miejsca, ale za każdym razem zabieramy ze sobą inny bagaż doświadczeń.
Mimo wszystko każda książka wkrótce odnajduje osobę, dla której jest ona złotym środkiem na choćby samotność, brak nadziei, pustkę w sercu czy nieodpartą potrzebę bycia zrozumianym. Każda książka pisana emocjami unosi nas swoimi skrzydłami do najróżniejszych zakątków naszego wnętrza: tam, gdzie rodzą się śmiech, bądź łzy.

Iga: Prawdziwa miłość – Twój bohater jej poszukiwał, podobnie jak szuka jej wielu ludzi. Czym jest według Ciebie? Bo zakładam, że wierzysz w jej istnienie.
Klaudia Kopiasz: Wiele osób próbowało w kilku zdaniach opisać prawdziwą miłość. Im dłużej żyję, tym więcej poznaję jej przejawów. Dla mnie prawdziwa miłość to nie tylko gorące, bezwarunkowe uczucie do drugiej osoby, które bez wątpienia jest pięknym obrazem naszej egzystencji. To również traktowanie z czcią życia, cieszenie się każdą jego chwilą, minioną, obecną czy tą, która ma dopiero nastąpić. Celebrowanie jej u boku najbliższych. To także uśmiech posyłany innym oraz walczenie o to, by podobny uśmiech nigdy nie znikał z twarzy drogich naszemu sercu ludzi. To coś, co przemienia nas na zawsze.

Iga: Wiem już, że inspirują Cię podróże. A jak jest z muzyką? Pomaga Ci w pisaniu?
Klaudia Kopiasz: Pytanie – strzał w dziesiątkę! Zawsze, kiedy piszę, mam włączoną w tle muzykę. Nawyk, chęć zrelaksowania się czy może coś więcej? Przyznaję, że nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie.

Iga: Na koniec powiedz, jakim magicznym stworzeniem chciałabyś być i dlaczego jednorożcem? ;)
Klaudia Kopiasz: Tym pytaniem niezwykle mnie zaskoczyłaś. Dlaczego jednorożcem? Owe stworzenie kojarzy mi się z niewinnością, tajemniczością. Z podań wiemy, że posiadało róg, który był w stanie uleczyć nasze choroby. Gdybym miała być magicznym stworzeniem, wybrałabym jednorożca przede wszystkim z tego względu – po prostu chciałabym mieć zdolność uleczania, jeśli nie rogiem, to chociaż pisanym słowem.

Iga: Dziękuję za wywiad i życzę powodzenia! 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz