Nelson Johnson - "Zakazane Imperium"

Autor: Nelson Johnson

Tytuł: Zakazane Imperium

Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 2013

Liczba stron: 367

Ocena: 5/10

Opis:

Rewelacyjna, a zarazem mroczna opowieść o Ameryce burzliwych czasów Wielkiego Kryzysu i prohibicji. Atlantic City staje się centrum wszelkich nielegalnych rozrywek na wschodnim wybrzeżu kraju, a przestępcy są na tyle potężni, że rządzą całymi miastami. Za wszystkim stoi Nucky Thompson, szara eminencja i polityk kontrolujący hazard i prostytucję - człowiek sukcesu, którego nikt i nic nie powstrzyma przed osiągnięciem celu. Jego postać autor wzorował na Enochu Nuckym Johnsonie - nieoficjalnym przywódcy Atlantic City, zaś akcję książki na autentycznych wydarzeniach mających miejsce w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej lat 20. i 30. XX wieku.

Recenzja:

   Od czego by tu zacząć... Kiedyś przeczytałam na jednym z blogów, że tak trudno jest być głodnym, kiedy nawet w Biedronce i Lidlu są książki. Zgadzam się z tym w stu procentach, sama jestem wyznawczynią "bookobiedroncyzmu", jak sama to nazywam. Większość premier książkowych, pojawia się w tych sklepach, z maksymalnie miesięcznym opóźnieniem, a do tego są kilka złoty tańsze niż w księgarniach. Nie dziwie się więc, że schodzą jak ciepłe bułeczki. Tak też było tym razem. Zobaczyłam tę książkę, i gdzieś tam z tyłu głowy zaświtało mi, że istnieje serial na podstawie tej książki. Od razu, wylądowała ona pośród moich zakupów.

Przechodząc do rzeczy. Serialu nie widziałam i stwierdziłam, że przeczytam książkę, a potem obejrzę całość.

Bardzo spodobały mi się dwie wkładki, które zostały umieszczone w książce. Pierwsza przedstawia podpisane kadry z serialu, przybliżające nam sylwetki opisywanych bohaterów. Druga natomiast, jest zbiorem zdjęć archiwalnych, przedstawiających to jak rozwijało się Atlantic City w rzeczywistości.

Zacznijmy może od tego, że książka ta jest książką oparta na faktach. To co zostało w niej opisane, wydarzyło się na prawdę. Autor jedynie lekko zmienia nazwiska, ale nie przeszkadza to w czytaniu.

Na początku byłam zachwycona, czytałam i czytałam i oderwać się nie mogłam. Tutaj nie przeżywamy wydarzeń z bohaterami, tutaj mamy do czynienia z opisem. Tak, właśnie tak. Ta książka jest opisowa. O dialogach możemy pomarzyć, bo takie tu nie występują.

Początkowo mi to nie przeszkadzało. Fajnie się czytało i śledziło to co działo się ileś lat temu, jak to wszystko budowano od podstaw, jak tworzyło się to cale Imperium. Potem jednak zaczęło się pojawiać za dużo faktów na raz, nazwiska, daty, nazwy firm, spółek. I to wszystko było natłoczone obok siebie. Każde zdanie było przepełnione nowymi faktami i kolejnymi nazwami.

Rozdziały są bardzo długie, a format książki, ilość informacji, czy fakty przedstawiane nie ułatwiają nam czytania. Wręcz przeciwnie. Całość czyta się topornie i w zasadzie pod koniec już strasznie się męczyłam. Bardzo długo próbowałam przebrnąć przez drugą połowę książki, a choć nigdy tego nie robię, tym razem podczas męczenia tego tekstu, zaczęłam po prostu czytać co innego. A potem na prawdę nie chciało mi się wracać do tej pozycji.

Tak sobie myślę, że gdyby Zakazane Imperium było lekturą szkolną, było by nie do przebrnięcia. Ale za to ma tyle informacji, że nauczyciel byłby w niebie móc układać pytania szczegółowe z tekstu.

Mimo tych minusów opisanych wcześniej, książka ma też kilka pozytywnych stron. Pokazuje nam jak żyli ludzie na początku XX wieku. Co robili, jakie rozrywki lubili, jak traktowali siebie nawzajem. Dużo informacji było poświęconych, rasizmowi w tych czasach, to jak byli traktowani ludzie i jakie prace musieli wykonywać.

Dalej chcę obejrzeć serial, bo zastanawiam się jak cała ta książka została przedstawiona na ekranie.

Myślę, że jeśli znajdą się ogromni fani serialu, to książkę też przeczytają, a ja chyba już nigdy do niej nie wrócę.

Z gorącymi pozdrowieniami,

Klaudia.