Tim Severin - "Wiking. Dziecko Odyna."

Autor: Tim Severin

Tytuł: Wiking. Dziecko Odyna.

Wydawnictwo: Anakonda

Data wydania: 2013

Ilość stron: 424

Ocena: 9/10

Opis:

W 1001 roku Thorgils Leiffson, będący dzieckiem Leifa Szczęściarza i Thorgunny, dopływa do brzegów Grenlandii, gdzie wychowuje go młoda Gudrid. Thorgils to bohater odznaczający się bystrością i umiejętnością dostosowania do okoliczności. Po swojej matce odziedziczył zdolność jasnowidzenia. Jego mentorzy uczą go starych obyczajów i ostrzegają przed nadejściem Białego Chrysta na ziemie „Starych Bogów.” Sterowany żądzą przygód oraz zamiłowaniem do wędrówek typowych dla ulubionego boga, Odyna, Thorgils wyrusza w świat niewyobrażalnych niebezpieczeństw i odkryć.

Recenzja:

Opis od razu skojarzył mi się z "Hobbitem". Nie pytajcie czemu, po prostu zakochałam się od pierwszego czytania w tej niesamowitej powieści. Mój mózg po zapoznaniu się z opisem zaklasyfikował tę książkę do półeczki: "muszę mieć" i tak stałam się posiadaczką "Wikinga", którego egzemplarz dostarczyło mi Wydawnictwo Anakonda (dziękuję! :)).

Kto z nas moli książkowych nie lubi przygody i odrobiny magii? Idealne wprost połączenie, a jeśli dochodzi do tego tajemnica, to już istny raj.

Głównym bohaterem, który opowiada o swoich losach od momentu poczęcia jest Thorgils Leiffson. Postać jest typowym włóczykijem, czyli nie może usiedzieć jednej chwili na miejscu. Uwielbia przygody, nie brak mu także odwagi i wigoru. Pozostali bohaterowie, których poznajemy w miarę biegu kartek także są dość wyjątkowi. Szczególnie moją uwagę zwróciła matka głównego bohatera. Jest to dość postawna kobieta w każdym tego słowa znaczeniu. Przypominała mi latarnię morską pośród sztormu - potężna i niewzruszona, a także milcząca. Później okazało się, że budowa tej kobiety, która budziła postrach ludzi, nie była jedynym elementem, który czynił ją znaną. Thorgunna okazała się volvą, czyli czarownicą, a niezwykłe zdarzenia, o których macie możliwość przeczytać w książce tylko tę teorię potwierdzają.

Życie nie było jedynym prezentem, jaki otrzymał Thorglis od swojej rodzicielki. Wraz z przyjściem na świat otrzymał on specyficzny dar jasnowidzenia.

  Książka jest podzielona na rozdziały, a przed właściwą treścią mamy list, z którego możemy się dowiedzieć co nieco o powieści.

Akcja rozgrywa się w 1001 roku w różnych miejscach. Mamy tutaj raczej do czynienia z podróżą między poszczególnymi terenami. Cała trasa jest zaznaczona na mapkach z przodu, co odczuwam jako kolejne podobieństwo do "Hobbita".

Mimo, że widać było inspirację autora twórczością Tolkiena, to w żadnym stopniu nie jest to kopia lub parafraza tekstu słynnego pisarza! Severin wymyśla swoje własne sytuacje, które są charakterystyczne dla "Wikinga".

Język prosty, ale jednocześnie czuje się w nim jakąś magię. Czytając nie trzeba się specjalnie wysilać, nie są zastosowane jakieś karkołomne archaizmy, czy wyrazy nie z tej ziemi. Jednak książka jest stylizowana na typową dla ludzi z X w.! Taki zabieg przenosi nas w czasie i na moment możemy się oderwać od teraźniejszości.

Tak więc, reasumując, gorąco Wam polecam. :)

Wasza Ariada :)

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Anakonda :)